De Oezbeekse familie Babayants heeft al een half jaar onderdak in de Protestantse kerk Open Hof in Kampen. Met een dag en nacht doorgaande kerkdienst hoopt deze kerkelijke gemeente uitzetting van dit gezin door de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) te voorkomen. Elf jaar geleden vluchtte de familie naar Nederland, maar hun asielaanvraag werd uiteindelijk afgewezen. Eigenlijk zijn ze tijdens die jaren gewoon een Nederlands gezin geworden. Ze zijn volledig geïntegreerd, spreken de taal, de kinderen gaan naar school en hebben een leven opgebouwd.
In een interview legt dominee Kasper Jager uit wat kerkasiel inhoudt: ‘Het doel is om de familie uit handen van de IND te houden en recht te doen aan hun situatie. Zolang er een viering gaande is, mogen autoriteiten de kerk niet betreden. Dit geeft ons de kans om tijd te kopen en de situatie opnieuw te bekijken.’
De continue viering wordt verzorgd door kerken uit heel Nederland en het leek Luci Schermers en Jan Schipper een goed idee om met een aantal gemeenteleden van de Oosterkerk een deel van de doorlopende viering te verzorgen. Op 19 mei gingen we met acht gemeenteleden op weg naar Kampen, om het blok van 20.00 tot 22.00 uur te vullen. Er voegde zich ook nog een gemeentelid van De Open Hof bij ons groepje.
Aan het begin van het blok gaf de predikant van de Remonstrantse Gemeente in Groningen het licht door aan dominee Luci Schermers.
Luci had een speciale viering voorbereid voor deze avond, het thema was ‘Een Vreemde Vreemdeling’. Aan de hand van Bijbellezingen, gedachten bij de lezing, liederen en gebeden probeerden wij een beeld te krijgen van wat de Bijbel ons zegt over vreemdelingen. In het eerste blok luisterden wij naar de woorden uit Exodus 22: 20-23 en Deuteronomium 24: 17-22, geboden tot zorg voor weduwen, wezen en vreemdelingen, want ‘Gij zijt vreemdeling geweest in Egypte.’. We keken ook naar het filmpje ‘Kikker en de vreemdeling’, waarin voor kinderen op begrijpelijke wijze wordt uitgelegd dat het overwinnen van vooroordelen leidt tot vriendschap en vrede.
In het tweede blok, De Vreemde Voormoeder van Jezus, stond Ruth 2: 1-14 centraal. Hoe zij, net als veel vluchtelingen nu, haar vertrouwde omgeving verliet en naar een land verhuisde waar haar volk, de Moabieten, met de nek werd aangekeken. Maar toch is daar Boaz, die zich houdt aan de wetten uit Exodus en Deuteronomium en zelfs meer doet. Zo wordt Ruth deel van het voorgeslacht van koning David en Jezus. Daarna staken we elk een kaarsje aan en spraken een persoonlijk gebed uit.
In het derde deel ‘Grensoverschrijdend Gedrag’ stonden we stil bij Mattheus15: 21-31 en gingen met elkaar in gesprek over dit Bijbelgedeelte. Moeilijk, want hoe verklaar je dat Jezus opeens tegen deze Kanaänitische vrouw zo vijandig reageert en haar volk vergelijkt met honden? Het doet denken aan alle vijandige taal die we zo vaak tegenkomen in de sociale media. Luci’s uitleg was heel mooi – Jezus was ook mens, misschien was Hij moe van alle mensen die Hij gezien had en die iets van Hem wilden. Maar de Kanaänitische vrouw, de vreemdelinge, leert Hem weer door de ogen van God te kijken – met barmhartigheid. Toch bleven we wel met vragen zitten.
Het vierde deel, ‘Vreemde Christus’, konden we niet helemaal behandelen, omdat onze tijd er bijna op zat. We lazen Mattheus 25: 31-46, en keken naar zeven panelen van de Meester van Alkmaar waarop de werken van barmhartigheid staan afgebeeld. Op elk van de werken is Jezus ook aanwezig – op de achtergrond kijkt hij toe hoe de mensen de werken van barmhartigheid vormgeven.
Ik was een vreemdeling en jullie namen mij op.
Onder het zingen van het slotlied gaf Luci het licht door aan de volgende voorganger, afkomstig uit Zwolle.
Wij waren even bij elkaar
en delen nu het licht,
dat licht vertelt ons iets van God,
op Hem zijn wij gericht.
Wij geven steeds het licht weer door
en elk heeft zijn verhaal.
Het licht verbindt ons met elkaar:
het is voor allemaal.
Allemaal hebben wij deze avond als zeer inspirerend en waardevol ervaren. Dank aan Luci en aan Ton, die de muziek verzorgde – jammer dat je zijn pianospel niet in een artikel kunt laten horen! De volgende ochtend appte Luci: ‘Ubi caritas et amor, Deus ibi est’ (‘Daar waar (naasten)liefde is, daar is God’). Dat was ook het gevoel dat bij ons leefde.
Wiesje Emons