Voor Oekraïners is Pasen het belangrijkste feest. Zo leerde ik onlangs. Op Pasen begroeten zij elkaar met de woorden: ‘Christus is opgestaan!’ Waarop de ander zegt: ‘Hij is waarlijk opgestaan’. Deze groet mag herhaald worden tot aan Pinksteren. Het is bijzonder dat je elkaar middels je groet er vijftig dagen aan herinnert dat de Heer is opgestaan! Iedere dag weer bedenken: wij zijn volgelingen van de Opgestane Heer!
En dan wordt het Pinsteren. Het feest waarop we gedenken dat de Geest is uitgestort. Dat gegeven doet mensen soms verstommen. Over Kerst kunnen we makkelijk vertellen, over Pasen ook nog wel maar

Pinksteren blijkt lastig. Wat is dan die Heilige Geest? Wat merken we daarvan? Het is te abstract, hoorde ik zelfs een keer.

Bijbels gezien valt er juist heel veel te zeggen over Pinksteren. Dat begint al bij Genesis 1 waar de Geest van God over het oppervlak van de oervloed fladdert. Die Geest komt sinds Pinksteren ons leven in, het begin van onze her-schepping! Genesis 11 over de taalbarrière tussen mensen: die wordt met Pinksteren opgeheven omdat de Geest ons elkaar doet verstaan. Zoals het Opwekkingslied 167 zingt: ‘Prijs de Heer de weg is open, naar de Vader naar elkaar!’.

Met het opsommen van teksten kan ik nog wel even doorgaan: Jeremia 31:33 waar de profeet getuigt van de dag dat de wet in ons hart geschreven zal worden. Ezechiël 36:26,27 waar de gave van de Geest verbonden wordt aan het krijgen van een nieuw hart zodat we in Gods geboden zullen wandelen. Zoveel van het Oude Testament komt samen in het Pinksterfeest bij de uitstorting van de Heilige Geest! Hoe kan dit feest dan abstract blijven?

Dan denk ik aan de leerlingen die, volgens het Evangelie van Johannes, met gesloten deuren bijeen waren na de opstanding van Christus. Zij hielden de deuren dicht uit angst voor de Joden. Die angst was destijds ook terecht. Gelukkig breekt Jezus de deuren, en daarmee hun angst open. Merk op dat in dit evangelie Pasen en Pinksteren op één dag vallen!

Ook vandaag de dag kunnen wij de deuren, figuurlijk dan, dicht houden. Bijvoorbeeld door te zeggen dat het Pinksterfeest wat abstract is. Want dat is, gezien al die beloftes uit het Oude Testament een onterechte opmerking waarmee we bij wijze van spreken een deur dichtgooien.

Het vieren van de gave van de Geest vereist wel wat moed, moed om Gods Geest toegang te geven tot je leven. Dat is spannend want je weet nooit wat de Geest van je vraagt. In Johannes lees ik dat het bijvoorbeeld met vergeving te maken heeft. Stel dat de Geest je influistert dat je je vijanden moet vergeven, dat is best moeilijk. Wat de Geest wil druist wel eens tegen onze al te menselijke natuur in. Paulus wist daarvan mee te praten in Galaten 5.

Abstract is die komst van de Geest dus niet. Het is de vervulling van Pasen want het is juist de Opgestane Heer die de weg heeft gebaand voor het komen van de Geest over ons, in ons. Eerlijk gezegd verstom ik dan opnieuw, niet omdat het te abstract is maar omdat het zo geweldig is en zo rijk en zo vol van genade. Dat er maar meer, veel meer van die Geest zichtbaar mag worden op deze aarde! En dat de Geest geen gesloten deuren zal vinden maar wel: open harten!

Dora Hoekstra