Sinds 1 januari van dit jaar werkt Jeanette Vos-Spek als kerkelijk werker voor het ouderenpastoraat in de Schenkelkerk en de Oosterkerk.
Je bent nu 5 maanden bij ons aan het werk. Hoe bevalt dit?
Wel erg goed. Ik begin de beide gemeenten steeds beter te kennen en ik geniet ervan om persoonlijke ontmoetingen te hebben met mensen. Ik vind het ook fijn dat ik steeds beter weet hoe Capelle aan den IJssel geografisch in elkaar zit. Daardoor begrijp ik veel beter de achtergrond van mensen.
Is het moeilijk om opnieuw te beginnen in een gemeente die nieuw voor je is?
Natuurlijk is het altijd wennen: in elke gemeente zijn er verschillen en andere afspraken. Vooral het tegelijk beginnen in twee wijkgemeenten vond ik in het begin wel lastig. Ik moest goed opletten wat nu precies bij De Oosterkerk hoorde en wat bij de Schenkelkerk. Het helpt me wel door zoveel mogelijk te structureren: zo werk ik op maandag en donderdag voornamelijk voor De Oosterkerk en op dinsdag en woensdagmiddag voor de Schenkelkerk. Dat helpt om de gemeenten niet door elkaar te halen.
Vroeger werkte je met kinderen en nu met ouderen. Wat trekt je daarin aan?
Als kind wilde ik altijd juf worden, maar nu ik dat 24 jaar gedaan heb, vind ik het juist heel erg mooi om met ouderen bezig te zijn. Ouderen hebben een lange levensgeschiedenis die vaak heel erg boeiend is. Ik vind het indrukwekkend om te horen hoe zij daar doorheen gekomen zijn en hoe hen dat heeft gevormd tot wie ze nu zijn. Natuurlijk zijn er ook heel schrijnende verhalen, maar in het algemeen kan ik zeggen dat ieder er krachtig en wijs door geworden is. Het leven heeft ervoor gezorgd dat ze zich veel inzichten hebben kunnen verwerven. En juist door mijn onderwijsachtergrond vind ik het ook wel mooi als ik dat aan hen kan terugkoppelen.
Je hebt ook nog een eigen onderneming. Kun je daar iets over vertellen?
Na een project van 3 jaar als jongerenwerker bij de Hervormd Gereformeerde Jeugdbond werd ik gevraagd om als zzp-er advieswerk voor deze organisatie te doen. Ik ben toen gestart met VOSkerkadvies en heb dat uitgebreider opgezet vanuit mijn ervaring die niet alleen op het terrein van jeugdwerk ligt. Ik kom in verschillende gemeenten om een tijdje met hen op te trekken of om een toerustingsavond te geven. Wat vooral mijn drijfveer is, is het onderweg en op weg zijn: met mensen en gemeenten. Soms denk ik dat dit ook wel te maken heeft met mijn achtergrond en de mensen om mij heen: een groot deel van mijn familie is beroepsmatig chauffeur. Dat op weg zijn zit ook in mijn genen en heeft een overlap met de levensweg van mensen wat mij aantrekt. Ik maak ook graag wandelingen: die zijn voor mij gesprekken met God en ze helpen mij om de dingen die ik meemaak te ordenen.
Wat kom je onderweg tegen en hoe kun je daarin van dienst zijn?
Vanuit gemeenten die ik ondersteun vanuit VOSkerkadvies en vorige werkplekken kom ik vooral in aanraking met beleidsmatige hulpvragen. Maar ook vragen vanuit vrijwilligers over het werk in de praktijk. Bij het pastorale werk in Capelle aan den IJssel ben ik op dit moment vooral aan het kennismaken. Er zijn best veel ouderen in de gemeente, dus daar zit aardig wat tijd in. Wat ik vooral merk is dat mensen er erg van genieten om hun verhaal te mogen doen en dat er iemand is die naar hen luistert. Elk verhaal is waardevol omdat de mens daarachter waardevol is en ieder eigen keuzes maakt op zijn of haar levensweg. Ik hoop vooral een schakel te zijn door mensen te laten ontdekken hoe bijzonder hun geschiedenis is en dat zij van betekenis zijn voor de mensen om hen heen. Ik vind het mooi als er in zo’n gesprek verbinding is met de plaats van God in het leven en om hen te bemoedigen in een persoonlijk gebed.