Vanwege haar emeritaat neemt ds. Dora Hoekstra afscheid van De Hoeksteen op 3 oktober. Het is een goede gewoonte om bij die gelegenheid een afscheidsinterview met haar te hebben. Ter gelegenheid van haar afscheid wordt er voor haar op 2 oktober 2021 een receptie gehouden in kerkgebouw De Hoeksteen aan de Rivierweg 15 in Capelle aan den IJssel van 14:30 tot 17:00 uur.
Tijdens dit gezellig samenzijn kunt u haar, onder het genot van een hapje en een drankje. gedag zeggen. Op 3 oktober 2021 is er een feestelijke afscheidsdienst, eveneens in De Hoeksteen. Deze dienst. waarin ds. Dora Hoekstra zelf voor zal gaan, start om 10:00 uur. Dit alles onder voorbehoud van de dan geldende coronamaatregelen.
Waarom een theologiestudie op latere leeftijd en welk werk deed je daarvoor?
‘Aan een universiteit studeren was nooit in mij opgekomen, ik vond mezelf niet zo’n studiebol. Ik heb destijds mijn ouders duidelijk gemaakt dat ik beter over kon stappen naar de HAVO dan om op de HBS te blijven. Daarmee kon ik in de verpleging gaan; dat leek mij een mooie praktische opleiding waarmee ik de zending in zou kunnen. Ik had namelijk op mijn zestiende al eens een brief geschreven naar een zendingsorganisatie om te vragen wat ik zou kunnen doen. Het liep wat anders in mijn leven. Voor de verpleging ben ik op advies van mensen uit mijn kennissenkring naar de VU in Amsterdam gegaan. Ik heb daar mijn A-diploma gehaald. Ik kwam ook terecht bij Youth for Christ en leerde mijn man kennen. De zendingsambitie was toen van de baan. Echter niet het verlangen om iets vanuit het geloof te doen. In de plaats waar we gingen wonen na ons huwelijk, kwamen we opnieuw in aanraking met het koffiebarwerk. Daar leefde de gedachte om een evangelische boekwinkel te starten, en ik paste in het plaatje. Zo heb ik – met steun van mijn man die in het onderwijs werkte – jarenlang een boekwinkeltje gehad en had leuke gesprekken met allerlei mensen uit verschillende kerken. Doordat ik met verschillende visies in aanraking kwam raakte ik steeds meer benieuwd naar de grondtekst van de Bijbel. En naar wat de juiste uitleg zou kunnen zijn. Om een lang verhaal kort te maken: de winkel is na zeven jaar overgenomen door anderen, ons gezin breidde uit en ik durfde het aan theologie te gaan studeren. Mijn man heeft mij hierin opnieuw gesteund en zo ben ik na twee jaar Grieks en Latijn aan de deeltijdopleiding theologie begonnen in Utrecht. “Studeren met de ups en downs van je gezin mee”, zo noemde ik het wel eens. Maar het is uiteindelijk gelukt. En ja, toen ben ik toch maar predikant geworden al was dat in het begin echt niet mijn bedoeling. In 2009, hier in het verstedelijkte gebied van Capelle ben ik in De Hoeksteen bevestigd door ds. J. van Andel.’
Mooi/minder mooi
‘De mooie kant van Capelle vind ik de directheid; je weet waar je aan toe bent, mensen houden niet snel iets achter. Zo geheel anders dan het Drenthe waar ik opgegroeid ben. Heerlijk hier. Wat ik hier lastiger vind is dat kerk niet altijd de eerste prioriteit is. In een dorp ligt dat anders. Hier moet je het niet persoonlijk aantrekken dat sommige verbanden wat losser zijn. Het mooie van mijn beroep is dat je vrijgesteld bent om de kerk te dienen. En dus mag je je heerlijk verdiepen in de Bijbel, mag je omzien naar mensen, pannenkoek en pizza eten met de tieners en hen iets vertellen over het geloof, ga je koffiedrinken (voor corona) in het Huis van de Wijk waar de reacties op een dominee weer heel anders zijn, je raakt betrokken bij de schoolvieringen, en ik mocht luisterend oor zijn bij de vrijdaginloop. Niet-kerk-mensen weten vaak nog wel dat een dominee ook wel voor ze kan bidden. Minder mooie kanten? Nou eerlijk gezegd, het maken van berichten voor het kerkblad was niet mijn favoriet en altijd leven met de druk dat er nog iets af moet, zal ik echt niet missen.’
Samenwerking
‘Ik stam nog uit de tijd van de HAK/GAK. Wie niet weet wat het is die belt me maar op. Een hele verbetering dus dat we sinds 2015 Protestantse gemeente te Capelle zijn geworden. Ik heb doorgaans ook veel hartelijkheid ontvangen. Er is meer toenadering gekomen maar tegelijk is hier een ‘eiland-cultuur’. We zijn volgens mij nog teveel gehecht aan onze eigen “kerkmuren”. Ik zou het fijner vinden om de handen ineen te slaan en samen te werken op deelgebieden. En om naar buiten toe ons als één gezicht te laten zien.’
Een troostvol lied of psalm?
‘Mijn ervaring is dat het goed is je te verdiepen in de Bijbel en liederen te leren. Op die momenten dat je het nodig hebt, blijkt dan zomaar tevoorschijn te komen wat je uit die schat op dat moment nodig hebt. Dat ervaar ik als het werk van de Geest. Pas zat ik wat te somberen aan het begin van de dag toen het lied me te binnen schoot: This is the day that he Lord has made. So rejoice and be glad in it. Het is niet de eerste keer dat juist dat lied me troostte. En troosten is voor mij niet hetzelfde als uithuilen maar meer: een goede zet in de goede richting krijgen. Ik voel me dan echt opgemerkt door God. Het verandert de werkelijkheid niet, maar het verandert mij wel in die werkelijkheid. En dat is bijzonder.’
Wat nu? Hobby’s?
‘Er ligt een dik boek ongelezen van Abraham Herschel: De Profeten; en ik ben nog steeds gek op lezen en op theologie, dus daar is dan tijd voor. Ik wil graag beter leren aquarelleren, er zijn preekbeurten, wij blijven lid van De Hoeksteen en daar is vast wel iets te doen, en het lijkt me echt heerlijk om als de zon schijnt te kunnen zeggen: kom op we gaan fietsen!
Of het lastig is het predikantenwerk neer te leggen? Dat is voor de gemeente en voor mij een mooie oefening in loslaten! Wat ik het meest zal missen? Alle, soms intensieve, contacten met mensen, met bijbehorende lach en traan. Dat is het meest bijzondere, dat je met mensen een stukje mag oplopen en dat jou het vertrouwen gegund wordt deelgenoot te zijn van hun leven en hun geloof.’
Tot slot
‘Ik hoop van harte dat er binnen de Protestantse gemeente te Capelle ruimte zal zijn om samen de Capelse samenleving te dienen. In Woord en daad, dus met plaatsen waar de eredienst gevierd wordt, plaatsen waar geleerd wordt en waar het geloof zich kan verdiepen en diaconale plaatsen waar het contact zal lopen via datgene wat mensen op dat moment nodig hebben in hun leven. De lezers van KerkNieuws wens ik veel leesplezier toe en… de commissie Hoofdartikelen heeft nog zeker twee mensen nodig om de eerste pagina’s van KerkNieuws creatief te vullen zodat het blad lezenswaardig blijft. Mijn echte wens: dat iedereen vreugde mag vinden in de eredienst, die altijd begint met die mooie belofte dat onze hulp de Naam van de Eeuwige is; en die eindigt met de zegen. Die woorden spreek ik altijd met eerbied uit, ze blijven mij raken vanwege alles wat daarin aan rijkdom meekomt.’
Joukje van der Kaaden